வினாசகாலே விபரீத புத்தி

(சுகு-ஸ்ரீதரன்)

இலங்கை பாராளுமன்றத்தில் அடுத்தடுத்து நடந்த இரண்டு நிகழ்வுகள் நாடளாவிய அளவிலும் உலக அளவிலும் அதிர்ச்சி அலைகளைத் தோற்றுவித்துள்ளன. இலங்கை ஒரு ஜனநாயக நாடு என்ற பெயர்ப்பலகை இற்றுப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. “திவிநெகும” பாராளுமன்றத்தில் 160 இற்கு மேற்பட்ட வாக்குகளால் நிறைவேற்றப்பட்டுவிட்டது. சில சிறுபான்மை சமூகங்களின் கட்சிகளும் இடதுசாரிகளும் கூட ஆதரித்திருக்கின்றனர். அவைகளின் மனச்சாட்சி இதற்கு நிச்சயமாக உடன்பட்டிருக்றது. என்ன செய்வது இலங்கையில் ஜனநயாக இடைவெளி மீண்டும் நாடளாவிய அளவில் குறுகி வருகிறது. இதேபோல் பிரதம நீதியரசருக்கெதிரான நம்பிக்கையில்லாப்பிரேரணையும் நிறைவேறியுள்ளது. உண்மையில் இலங்கையின் அரசியல்  யாப்பு இங்கு கேலிக் கூத்தாகியுள்ளது. வெறும் கடதாசி கட்டுக்கள் என்ற அந்தஸ்தை அது பெற்றுவிட்டதென்றே நினைக்கிறேன். சட்டம் ஒழுங்கை பற்றி பேசவே தேவையில்லை.அரசியல் அமைப்பு ஸ்தம்பிதமடைகையில் நீதி சட்டம் ஒழுங்கு யார் மீது எதன்  அடிப்படையில் என்ற கேள்வி எழுகிறது.

 நீதித்துறை ,விசேட அதிகாரம், சட்டவாக்க சபைகள் (பாராளுமன்றம் ,மாகாண சபை என்பன ) ஒன்றையொன்று தம்மளவில் சுயாதீனமாக இயக்குவிக்க வேண்டியவை. இங்கு நீதித்துறையின் சுயாதீனத்திற்கு மரண அடி விழுந்துள்ளது.

ஏற்கனவே 1978 அரசியல் யாப்பின் மூலம் பாராளுமன்றம் தன்முதன்மை நிலையை இழந்தது. “திவி நெகுமவின்”; மூலம் மாகாண சபைகள் அர்த்தமிழந்து போகின்றன. அராஜக சர்வாதிகாரத்தை நோக்கிய நகர்வு ஆரம்பித்திருக்கிறது.

சட்டமும் நீதித்துறையும் அரித்தழிக்கப்படுவதன் மூலம் தமது முதுகெலும்பை இழப்பதற்கான ஒரு சிதைவியக்கம் ஆரம்பித்திருக்கிறது. இதன் பாரதூரத்தன்மை இலங்கையின் சமூகங்கள் புரிந்துகொள்வதற்கு அதிக காலம் எடுக்காது.

நீதித்துறையின் சிதைவு, பாராளுமன்றத்தின் சுயம் அற்ற நிலை, அதிகாரப்பரவலாக்கல் அர்த்தம் இழந்து போகும் நிலை, எங்கும் படை எதிலும் படை என்ற நிலை இலங்கை அபாயகரமான பாதையொன்றில்; வீழ்ந்திருப்பதை சிவப்பு விளக்காக உணர்த்தி நிற்கின்றன.

பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் மனித வள மேம்பாட்டு அமைச்சருமான டியூ குணசேகரா தாம் பிரதம நீதியரசருக்கெதிரான நம்பிக்கையில்லாப்பிரேiணையை ஆதரித்து வாக்களிக்க மாட்டேன் என்று தெரிவித்துள்ளார். அது தமது கட்சியின் நிலைப்பாடென்பதையும் 1978 அரசியல் யாப்பு கெர்ண்டு வரப்பட்ட சமயத்தில் தோழர் சரத் முத்தட்டுவேகம மேற்கொண்ட பாத்திரத்தையும் நினைவு கூர்ந்தார்.

நீதித்துறையே கேள்விக்குள்ளாகும் போது சராசரி சாமானிய மனிதர்கள் எம்மாத்திரம்.

இராணுவ சர்வாதிகார ஆட்சி மரபுகொண்ட பாகிஸ்தானில் கூட ஒரு சமயம் பாகிஸ்தான் ஜனாதிபதி நீதிமன்றத்தில்  பிரசன்னமாகி பதிலளிக்கவேண்டியிருந்தது. நீதி துறை கேள்விக்கப்பாற்பட்டதல்ல. ஆனால் மேன்மை மிகு குடும்ப அதிகாரங்களுக்கு ஊறுவிளைவிக்கும் என்பதற்காக அது பலியாக்கபட்டிருக்கறது.

ஊழல் ,பயங்கரவாதம், வெளிநாட்டு சதி என இல்லாதபொல்லாத இட்டுக்கட்டல்களுக்கு உள்ளாகி கடாசப்படுவது நாட்டுக்கு நல்ல சகுனம் அல்ல.

பாராளுமன்ற தெரிவக்குழுவின் முன்னர் பால் ரீதியான நையாண்டிகளும் ஆத்திரமூட்டல்களும் சில கௌரவ உறுப்பினர்களால் விசப்பட்டதாக அறிகிறோம்? இங்கு நீதித்துறை ஓரளவு சுயாதீனமாக செயற்பட முனைந்ததன் விளைவு பிரதம நீதியரசர் கடாசப்பட்டார்.

 80 பில்லியன் பெறும்தியான சமூக அபிவிருத்தி திட்டங்களின் தலைவிதி அரசியல் யாப்பு விதிகளுக்குப் புறம்பான தனியொரு அமைச்சரின் அமைச்சின் கீழ் கொண்டு வரும் மசோதா தொடர்பில் உயர்நிதிமன்றத்தின் வழிகாட்டல் நிரந்தர- பெருவாழ்வு- பேராட்சி கனவுலக வாசிகளை சினமுறவைத்தது.

அந்த சினத்திற்கு பாராளுமன்றத்தின் பெரும்பான்மை பணிந்தது. “திவிநெகும” நிறைவேறியது. புpரதம நீதியரசருக்கெதிரான நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானம் நிறைவேறியது. இனி விசேட அதிகாரம் நடவடிக்கை எடுக்கும்.

சுயாதீனமான நீதித்துறையோ ,சட்டம் ஒழுங்குத்துறையோ, எந்தவிதமான ஜனநாயக கூறுகளோ இல்லாத பாசிச கட்டமைப்பொன்றின் கீழ் கடந்த கால்நூற்றாண்டுகளுக்கு மேலாக துன்பங்களை அனுபவித்திருக்கிறோம்.  இப்போது இலங்கையின் ஆட்சி மட்டத்தில் நீதி ,மற்றும் சட்டவாக்கத்துறைகளை அலட்சியப்படுத்தும் அதிகார கட்டமைப்பொன்று ஸ்தாபிக்கப் படுகிறது.

இராணுவவாதமும் ,பேரினவாதமும் இதன் கோரப்பற்கள்.

நீதிமன்றமும் அதிகாரப்பரவலாக்கல் கட்டமைப்பும் அர்த்தமற்றதாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தத்தினடிப்படையில் 13வது திருத்த சட்டமும் பிராந்திய மட்டதிலான அதிகாரமும் கேள்விக்குள்ளாகியிருக்கிறது.

தென்னாசியாவில் இந்தியாவை அடுத்து இலங்கை ஒரு ஜனநாயக நாடு என்ற கீர்த்தியும் மங்கி மட்கிப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது.இந்த நிலையில் எமது அண்டை அயலாரும் மக்களும் வாய் மூடி மௌனிகளாக இருக்கமுடியாது.

 அண்மைக்காலம் வரை மியன்மாரில் இருந்ததை விட, பாகிஸ்தான் மாதிரிகளை விட மேசமான நிலையைநோக்கி இலங்கை சென்று கொண்டிருக்கிறதா என்ற சந்தேகம் எழுவது தவிர்க்க முடியாததாகிறது. நீதிபதிகள் ,ஊடகவியலாளர்கள் ,அரசியல்வாதிகள் ,மக்கள் பிரதிநிதிகள் , மனித உரிமை வாதிகள் ,பெண்ணுரிமையாளர்கள், தொழிற்சங்கவாதிகள் ,பல்கலைக்கழக ஆசிரியர்கள் ,மாணவர்கள் ,சட்டதரணிகள் என பல தரப்பினரும் அன்றாடம் அச்சுறுத்தப்படும் சூழ்நிலை ஒன்று உருவாகி வருகிறது.

 உள்ளு+ர் மக்களும் ,பிராந்தியத்தின் மாபெரும் ஜனநாயகமும் இதில் தீவிர அக்கறை செலுத்தவேண்டும். இலங்கை அதிகார சத்திகளுக்கு  சில விடயங்களை இடித்துரைக்கவேண்டிய தருணமிது.