இருதரப்பிலும் இதயசுத்தி இருக்கிறதா?

(சுகு-ஸ்ரீதரன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு தலைமை உண்மையில் பிரச்சனைகளுக்கு  தீர்வுகாண விரும்புகிறதா? உணர்ச்சிகளுக்கு இடமளியாமல் யதார்த்தமாக தமிழர்களின் இருப்பை - சுயமரியாதை கண்ணியத்துடன் ஒரு வாழ்வை உறுதி செய்ய விரும்புகிறதா? அல்லது உணர்ச்சியூட்டும் யதார்த்தமல்லாத நாடகபாணியிலான அதே மாமூலான அரசியலை நடத்த விரும்புகிறதா? தமிழ் மக்களின் வாழ்வு இந்த மண்ணில் சிறப்பாக அமைய வேண்டும் என்ற அக்கறைகள் இருக்கின்றனவா? அதேபோல் இலங்கையின் சமூக வாழ்வின் சகல அம்சங்களிலும் தமிழர்கள் சிறுபான்மையினர் சமத்துவமாக வாழ்வதற்கான அக்கறைகள் இலங்கையின் ஆட்சி அதிகார மட்டத்தில் இருக்கிறதா ? அல்லது சிறுபான்மை மக்களை நிரந்தரமாக விரட்டிக் கொண்டும் அச்சுறுத்திக் கொண்டும் கீழ்ப்படிவை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டும் இருக்க வேண்டும் என்ற காலம் காலமான பேரினவாத நிலைபாட்டில் தான் யுத்தம் முடிவடைந்த 5 ஆண்டுகளின் பின்னரும் இருக்கிறார்களா ? தமது தேர்தல் ,அதிகார வெற்றிகளுக்கு இந்த இனமேலாண்மை அரசியல் தான் உதவும் என்று கருதுகிறார்களா?

இன ரீதியாக மனோரீதியாக இந்த நாடு பிளவுபடுத்தப்பட்டிருக்கிறது  என்பது சந்தேகத்திற்கிடமற்ற உண்மையாகும். இந்த பிளவில் அரசியல் லாபம் பார்க்கும் தொழிலே இங்கு நிகழ்கிறது.இருதரப்பிலுமே அரசியல் சொற்சிலம்பங்களில் -வாய்ப்பந்தல்களில் இருக்கும் அக்கறை பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வுகாண்பதில் இல்லை. சிறுபான்மைச் சமூகங்களின் உரிமைகள் தொடர்பாக மாத்திரம் அல்ல, நாடு பூராவும் சகல தரப்பு மக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளும் களவாடப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. இனவாத அரசியல் இதனை மூடி மறைக்க பயன்படுத்தப்படுவது ஒன்றும் புதிய சமாச்சாரம் அல்ல. உண்மையில் நிகழவேண்டியது  ஜனநாய சூழமைவைக் கொண்ட சமத்துவமான சமூக பொருளாதார அபிவிருத்தி.

இன சமூகங்களின் பிரச்னைகளுக்கு ஜனநாயக வழிகளில் தீர்வுகாண்பதும், இராணுமய சூழலை அகற்றுவதும், மக்களின் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவதற்கான இடைவெளிகளை உருவாக்குவதும், இலங்கையின் சமூக பொருளாதார ஏணியின் அடிமட்டத்தில் உழலும் மக்களின் வாழ்வில் விடியலை ஏற்படுத்துவதும், யுத்தத்தால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் வாழ்வில் நம்பிக்கை ஏற்படுத்துவதும், பாதுகாப்பான அச்சமற்ற வாழ்வை உருவாக்குவதும் ஒரு ஜனநாயக அரசின்? கடமை.

குறிப்பாக தமிழ் -முஸ்லீம் -மலையக மக்கள் பெருமளவில் அங்கம் வகிக்கும் மாகாண சபைகளுக்கு  அதிகாரங்களைப்பகிர்ந்தளிப்பது தேசியவாழ்வில் சிறுபான்மைச் சமூகங்கள் இணைந்து கொள்வதற்கான தடைகளை அகற்ற உதவும். அதிகாரத்தில் சிறுபான்மையினர் பங்குபற்றுவதற்கான உரிமையை மறுத்து வந்ததே இலங்கையில் பேரழிவுச் சூழ்நிலை உருவாகுவதற்கு வித்திட்டது

நாம் அசுர பலம் கொண்டவர்கள், யாரையும் லட்சியம் செய்யத் தேவையில்லை என்ற மமதை பலசந்தர்ப்பங்களில் அனர்த்தங்களை விழைவித்திருக்கிறது. இது வரலாற்று அனுபவமும் கூட. இனமதப் பெருமித உணர்வு சிறுபான்மைச் சமூகங்களின் மீதான வெறுப்பு நாம் இஸ்டப்பட்டதைச் செய்வோம் . சிறுபான்மையினர் அண்டி அனுசரித்து வாழவேண்டும் என்ற போக்கு மீண்டும் மீண்;டும் விபரீதத்திற்கே இட்டுச் செல்லும்.

தீர்க்கதரிசனமில்லாத தமிழ் தலைமைகளால் இன்று தவறவிட்டதை மீண்டும் ஓடிப்பிடிக்கவேண்டியிருக்கிறது. 1980களின் பிற்பகுதியிலேயே தமிழ் தலைமைகள் ஒற்றுமையாக புத்திபூர்வமாக தீர்க்க தரிசனமாக நடந்திருந்தால் பின்னரான கால் நூற்றாண்டகால பேரழிவுக்கும், இன்றைய அலைச்சலுக்கும், அவமானங்களுக்கும் ,கெஞ்சல்களுக்கும், அவலத்திற்கும், சிதிலமடைந்த நிலைக்கும் இடமிருந்திருக்காது.

13 வது திருத்தத்தின் கீழான மாகாண அதிகாரங்களை உறுதிப்படுத்துமாறு இந்தியாவின்  புதிய  பிரதமர் மோடி இலங்கையின் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்சவிடம் தாம் பதிவியேற்ற மறுநாளே கேட்டுள்ளார். கடந்த கால்நூற்றாண்டுகளாக இந்திய நடுவண் அரசால் வலியுறுத்தப்பட்டு வருவதையே இந்தியாவின் புதிய அரசம் வலியுறுத்தியுள்ளது. எனவே தீர்வை உறுதிப்படுத்துவதற்கு தமிழ் மற்றும் இலங்கை அரச தலைமைகள் செயற்படவேண்டிய தருணமிது.

அதிகாரப் பகிர்வை ஆதரிக்கும், இனமத விரோதப்போக்குகளை  இராணுவமயமாக்கல் மற்றும் ஏதேச்சாதிகாரத்தை நிராகரிக்கம், முற்போக்கு அரசியல் சக்திகள் தென்னிலங்கையில் பரவலாக காணப்படுகின்றன. இவற்றுடன்  தமிழர்களின், சிறுபான்மை சமூகங்களின் அரசியல் தலைமைகள் உறவுகளைப் பலப்படுத்தவேண்டும். இனப்பிரச்சனை தீர்வு என்பது இலங்கையின் அரசியல் தளத்தை ஜனநாயக மயப்படுத்துவதுடனும் இணைந்தது.

(சுகு-ஸ்ரீதரன்)