1980களின் முற்பகுதியில் இடதுசாரி வழிவந்த மற்றும் தமிழ் தேசியப் பிரச்சனை ஊடாக முற்போக்கு அரசியல் சமூக செயற்பாடுகளில் ஈடுபட்டவர்கள் இணைந்து யாழ் செம்மண் பிரதேச கிராமப்புறங்களில் இரகசிய கருத்தரங்குகள் நிகழ்த்தப்பட்டன. உரும்பிராய், இருபாலை, திருநெல்வேலி, கோப்பாய், சுன்னாகம் கோண்டாவில் என இந்த கருத்தரங்குகளில் பல்வேறு சமூக பொருளாதாரப் பிரச்சனைகள் பற்றி ஆராயப்பட்டது. தீவிரமான தர்க்க - அறிவுபூர்வமான விவாதங்கள் நிகழ்ந்தன. தோழர் கௌரிகாந்தன் இந்த கருத்தரங்குகளை ஏனைய தோழர்களுடன் இணைந்து நடத்துவதில் முக்கியபங்கு வகித்தார்.

15 -25 பேர்வரை கலந்து கொள்வோம். வாரத்திற்கு ஒரு தடவை இது நிகழும்.
யாழ்குடாநாட்டு செம்மண் பிரதேசத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் வாழும் பகுதிகளிலேயே இக்கருத்தரங்குகள் இடம்பெற்றன. அதில் உரும்பிராய் தோழர் சின்னராசண்ணையின் வீடு பிரதானமானது. இக்கருத்தரங்குகளில் பல்வேறு சமூக மட்டத்திலிருந்து ஆட்கள் பங்கு பற்றினர். தோழர்கள் ஜெகநாதன், பாலா, மகாலிங்கம், தங்கராசா, இராசரத்தினம், சிவகுமார், ஜீவரத்தினம், வரதன், சின்னபாலா, விசுவானந்ததேவன், யோதிலிங்கம் உட்பட இதில் பெயர் குறிப்பிடப்படாத இன்னும் பலரும் வேறு தேசியவாத இயக்கங்களிலிருந்தும் அவ்வப்போது ஆட்கள் பங்கு பற்றியிருக்கிறார்கள். அவ்வாறு பார்த்தால் நூறுபேருக்குமேல் பங்கு பற்றியிருப்பார்கள்.

வறுமையும் - துன்பமும் - கெடுபிடிகளும் நிறைந்த அந்த நாட்களில் தேநீர் சிற்றுண்டி கொடுத்து இந்த நள்ளிரவு வரை விவாதிப்பவர்களுக்கு சின்னராசண்ணையின் குடும்பம் உபசரிக்கும். அவருடைய சமூக செயற்பாட்டுக்கு அவரது மனைவியார் உறுதுணையாக நின்றார். சின்னராசண்ணை கமலாக்காவின் துன்பியலான மரணங்களும் அதனை உணர்த்தி நிற்கின்றன. கமலா அக்கா புற்றுநோயால் அவஸ்தையுற்று இறந்ததையடுத்து தோழர் சின்னராசண்ணையும் தனது உயிரை மாய்த்துக் கொண்டார். இருவருடைய இறுதி கிரியைகள்; ஞாயிற்றுக்கிழமை(29-03-2015) நிகழ்ந்தன. இவர்களுக்கு மூன்று பெண்களும் இரண்டு ஆண்களுமாக ஐந்து பிள்ளைகள்.

இவருடைய வீட்டிலும், முந்திரிகைத் தோட்டதினுள்ளும்- அருகிலிருந்த பனங்கூடலிலுமாக கருத்தரங்குகள் நிகழ்ந்தன.  அப்போது இலங்கை ஆசிரியர் சங்கத்தின் செயலாளராக இருந்த பி.ஏ.காதருடன் மலையக மக்களின் பிரச்சனைகள் மற்றும் மலையகத் தேசியம் பற்றியும் கலந்துரையாடியது ஞாபகம். தவிர அகில இலங்கை விவசாயிகள் சம்மேளனம் மற்றும் குருநாகல் 'தேவசரணகாமயவின'; வண பிதா யோகான் தேவானந்தா போன்றவர்களுடன் கருத்துப்பரிமாறல்களை நிகழ்த்தினோம்.

60 களின கீர்த்தி மிகு தீண்டாமை ஒழிப்பு போராட்டங்களின் மரபைச் சேர்ந்த தோழர் சின்ராசண்ணையின் வீடு தலைமறைவுகாலத்தில் முற்போக்கு சமூக பொருளாதார அரசியல் கற்கைகளுக்கான ஒரு பள்ளிக் கூடமாகவும் இருந்தது. அவ்வாறு பல வீடுகள். நாங்கள் பலவிடயங்களை விவாதித்திருக்கிறோம்.

1980 களில் வேலைநிறுத்தம் செய்த தொழிலாளர்கள் வீதிக்கு விரட்டப்பட்டமை, யாழ் செம்மண் பிரதேச கூலி- வறிய விவசாயிகளின் பிரச்சனைகள் தீண்டாமைக் கொடுமைகள், தேசிய இனப்பிரச்சனை அதன் வர்க்கநிலை பற்றிய விவாதங்கள் நிகழ்ந்ததும், மலையக மக்கள் எதிர் நோக்கும் பிரச்சனைகள், தென்னிலங்கை முற்போக்கு தொழிலாளர் இயக்கங்கள் பற்றியெல்லாம் கலந்துரையாடப்பட்டன.

இந்த விவாதங்கள் தேசிய இனப்பிரச்சனை – சமூக மாற்ற இயக்கத்திற்கான குறிப்பிடத்தகுந்த கருமையமாக அமைந்ததென்றால் அது மிகையல்ல.
தோழர் பாலசிங்கத்தின் இயக்கத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் மத்தியில் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தி 'சிந்திக்க தொடங்கிவிட்டார்கள்' என்ற நாடகம், சிறுப்பிட்டி மத்தாளோடை சமூக ஒடுக்குமுறைக்கெதிரான போராட்டங்கள் மற்றும் ஈழமாணவர் பொதுமன்றம், கிராமிய உழைப்பாளர் சங்கம், கிராமியத் தொழிலாளர் விவசாயிகள் முன்னணி, ஈழப்பெண்கள் விடுதலை முன்னணி மற்றும் வெகுஜன அமைப்புகளால் முன்னெடுக்கப்பட்ட அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை, பயங்கரவாத தடைச் சட்டத்தை நீக்குதல் ஆகிய கோரிக்கைகளை முன்வைத்து நீண்ட பாதயாத்திரை ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் தோழர்கள் இதனை ஒழுங்குபடுத்தி ஏற்பாடு செய்வதில் முன்னணிப்பாத்திரம் வகித்தார்கள்.

வர்க்க -சமூக உறுதிப்பாடு -மானிட நேயம் வெகுஜனங்களின் செயற்பாடுகள் மீதான அசாதாரண நம்பிக்கை ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் மீதான கரிசனை உணர்வும் தோழர் சின்னராசண்ணையின் உணர்விலும் செயற்பாட்டிலும் நிரம்பி வழிந்தன. மிக நீண்டகாலத்திற்கு பின்னர் இரண்டு, மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னர் தான் அவருடைய வீட்டில் சந்தித்து உரையாட முடிந்தது. காலமும் எமது பிரதேசங்களில் கால் நூற்றாண்டுகளுக்கு மேல் நீடித்த யுத்தமும் வ.ஐ.ச. ஜெயபாலனின் 'விதிக்குரங்கு கிழித்தெறிந்த பஞ்சுத் தலையணையாக' எங்கெங்கோ பிரித்துப்போட்டிருக்கிறது.
குறுந்தேசியவாத சக்திகள் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் செயற்பாடுகளுக் கிடையே ஏற்பட்ட உரசல்கள் மோதல்கள் முரண்பாடுகள் பற்றியும் இடம்பெயர்வு உள்ளிட்ட பல்வேறு அவலங்கள் பற்றியும் அவர் மூச்சுவிடாமல் பேசினார்.

தோழர் நாபா 80 களின் நடுப்பகுதியில் தனது வீட்டுக்கு வந்து சென்றது பற்றியும் குறிப்பிட்டார்.  சமூகக் கொடுமைகளுக்கெதிரான போராட்டங்கள் இன்றளவில் நீடித்து நிலவுகிறதென்றால் இத்தகைய முன்னோடிப் போராளிகளால் தான். ஏனென்றால் அது மிகையல்ல. தனது மனைவியார் புற்றுநோயுடன் போராடி மரணித்ததை அடுத்து தோழர் சின்னராசண்ணை அகாலமாக மரணத்தை தழுவிக் கொண்டார். ஆனால் தீவிர சமூகப் பிரக்ஞையுடனான அந்த வாழ்வு அற்புதமானது. கன்னட நாவலாசிரியர் நிரஞ்சனாவின் 'நினைவுகள் அழிவதில்லை'போல.
(சுகு - ஸ்ரீதரன்)

தலை மறைவு வாழ்க்கை காலங்களில் சின்னண்ணை - கமலா அக்கா வீட்டில் சில நாட்கள் நானும் தங்கி உணவருந்திச் சென்றதும். கலந்துரையாடலில் ஈடுபட்டதும் என் மனக்கண்முன்னேயும் நிழல் ஆடுகின்றது. இந்த வகையில் தோழர் கிபி சீவரத்தினம், தோழர் நக்கீரன் ஜெகன்நாதான்போன்றவரகளின் வீகள் ஈழவிடுதலைப் போராடத்தின் சரணாலயங்களாக பல தடவை பார்கப்பட்டதையும் நாம் மறக்க முடியுமா? பாத்திரங்கள் நெளிந்த தகர டப்பாக்களாக இருந்த வறுமையாக இருந்தாலும் இக் குடமபத்தவரகளின் உபசரிப்பு விருந்தோம்பல் எப்போதும் நேரிய நெழிவு சுழிவு அற்ற உறுதியான ஆதரவாக பரிவாக போராளிகள் மீது காட்டப்பட்தை நானும் தற்போதும் மனக்கண்முன் நிறுத்திப் பார்கின்றேன். - சாகரன்

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com