மனம்பெரி தொடக்கம் -இசைப்பிரியா வரை கருணையற்ற மனோநிலை

ஊடக, உலக தேவைகள் நலன்களுக்கப்பால் சனல்-4 இல் இசைப்பிரியா இழுத்துச்செல்லப்படும் காட்சி எம்மை அமைதியிழக்கச்செய்கிறது. நிராதரவான பயங்கரமான குரூரமான தனிமையான அவலமானது அந்தச் சூழல், சேறும் இரத்தமுமாக  வக்கிரமிருகவெறியுடன் துப்பாக்கி முனையில் ஒரு பெண்ணை இழுத்து வரும், மரணத்தை நோக்கிய அவலமான பயணம். நாம் மனிதரெனக் கொண்டிங்கு வாழும் போது  இசைப்பிரியாவின் நிலை, தவிப்பு ,கையறு நிலை இதனைப்பார்க்கும் போது வெட்கமாகவும் அவமானமாகவும் இருக்கிறது. இசைப்பிரியாவின் துயரம் ஒரு கைத்தொலைபேசியில் பிடிக்கப்பட்டதால் அதிர்ச்சியில் உறைய வைக்கிறது.

இதேபோன்று ஒளிப்பதிவுசெய்யப்படாத நிழல்படங்களாக்கப்படாத  எத்தனையோ அநியாயங்கள் அக்கிரமங்கள் நிகழ்ந்திருக்கின்றன. நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. இவை பற்றி விசாரிக்கப்படாவிட்டால் தண்டனை வழங்கப்படாவிட்டால் இது இலங்கையின் கண்ணியமான பெருவாரியான மக்களின் வாழ்க்கை நெறிமுறைகளை இகழ்வதாக அமையும்.

இதுபோன்ற சம்பவங்கள் தொடர்பாக தொடர்ச்சியான உண்மைகளைக் கண்டறியும் செயற்பாடுகள் அவசியம் . ஏற்கனவே கண்டறியப்பட்டவற்றுக்கு நடவடிக்கை வேண்டும். இதனை எதிர்மறையாக நோக்கத் தேவையில்லை. இலங்கையின் வாழ்வை செம்மையுற வைப்பதற்கு ஓயாத விழிப்புணர்வு வேண்டும். வெறுமனே ஒரு சில மிருகங்களின் செயற்பாடென்று எடுத்து விட முடியாது. நிறுவன ரீதியான காட்டுமிராண்டி சுதந்திரத்தில் இருந்தே இது நிகழ்ந்திருக்கிறது. மனிதர்கள் என்ற அடையாளத்தையும் தார்மீக விழுமியங்களையும் அறங்களையும் அழிப்பது மனித குலவிரோதிகள் செய்யக் கூடிய காரியங்களே.

இங்கு  இறைமை என்ற சொல் அர்த்தம் இழந்து போகிறது. இறையாண்மை என்பது மக்களின் நம்பிக்கைகள், நல்வாழ்வு, பாதுகாப்பு என்பவற்றுடன் தொடர்பு பட்டது. இது ஒரு தனிப்பட்ட சம்பவம் அல்ல. ஒரு சமூகம் பற்றிய குரூரமான வெறுப்பின் வெளிப்பாடு. மானிட அறத்தின் பாற்பட்ட பகுத்தறிவு -பொதுப்புத்தி என்ன சொல்கிறது என்பதுதான் முக்கியம். உலகவரலாறு வரட்டு எழுத்துருக்களில் இருந்து வரவில்லை. இரத்தமும் சகதியுமான மனித வாழ்விலிருந்து வருவது.

இசைப்பிரியாவிற்கு நேர்ந்தது போன்ற அவலங்களை புலிகள் நிகழ்த்தவில்லை என்றும் இல்லை. தெரிந்ததும் தெரியாததுமான சம்பவங்கள் கணக்கற்றவை. இரத்தம் தோய்ந்தவை. எல்லாம் ஒளிப்படங்களாக வரவில்லை. சொந்த சமூகம் மாத்திரமல்ல சக சமூகங்களைச் சேர்ந்த  பெண்கள் குழந்தைகளும் குரூரமாக கொல்லப்பட்டார்கள். அவர்கள் எந்த உலக சட்டத்திட்டங்களுக்கும் கட்டுப்பட்டவர்கள் அல்ல என்றவாதமும் சரியானதல்ல.

இசைப்பிரியாவிற்கு நிகழ்ந்த கொடூரத்திற்கு மேலாதிக்கவெறி அதிகார அகங்காரம் பிரதான காரணமாக இருந்தது. சிறுபான்மைச் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்லது நலிவுற்றவர்கள் மீது எத்தகைய காட்டுமிராண்டித்தனத்தையும் நாம் பிரயோகிக்கமுடியும் அதற்கு பாதுகாப்பிருக்கிறது என்ற அந்த உணர்வு நிலை ஆபத்தானது. இது போன்ற இதற்குநிகரான நிலை மறுதரப்பிலும் காணப்பட்டது.

மாற்று இயக்கங்களில் சம்பந்தப்பட்ட , மாற்றுக் கருத்துடைய பெண்களை, சொந்தமெனச் சொல்லும் மக்களை என்ன செய்தார்கள் என்பதும் அதிர்ச்சி ஏற்படுத்துவது. இங்கு ஒப்பீடுசெய்ய வரவில்லை. காட்டுமிராண்டித்தனங்கள் எல்லாப்பக்கங்களிலும் கோலோச்சியிருக்கிறது. நாளாந்தம் எவ்வளவு குரூரமான படுகொலைகள் நிகழ்த்தப்பட்டன. முள்ளிவாய்கால் வரை ஒரு மக்கள் கூட்டத்தை பலாத்காரமாக அழைத்துச் சென்றவர்களும் இதற்கு பொறுப்பு சொல்லவேண்டும்.

சமூகப் பொறுப்புணர்ச்சி, தமது உறுப்பினர்கள்- மக்கள் மீது கருணையும் அன்பும் உள்ளவர்கள் இத்தகைய காரியத்தைச செய்ய மாட்டார்கள். இசைப்பிரியாவின் இறுதி நாள் அவலமும், கையறு நிலையும், கல்வாரிப்பயணமும் முள்ளிவாய்கால்வரை மக்களை வழிநடத்தியவர்களின்  காட்டிக்கொடுப்புமாகும். சமூகப்பொறுப்புணர்வுள்ளவர்கள் மக்கள் மீது அக்கறையுள்ளவர்கள் இந்த காரியத்தை செய்ய மாட்டார்கள்.

ஒரு சிறிய இடத்தில் மக்கள் அடைபட நிர்ப்பந்தித்தவர்களும் பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களின், போராட்டக்காரர்களின் மரணங்களுக்குப் பதில் சொல்லவேண்டியவர்கள். இசைப்பிரியாவினதும், கடந்த 30 வருடங்களாக குரூரமாகவும் அவலமாகவும் கொல்லப்பட்ட பலநூற்றுக்கணக்கான பெண்களினதும் மரணங்களுக்கு அரசு மாத்திரமல்ல, ஜனநாயக விரோத  தமிழ் பாசிசத்திற்கு ஆதரவழித்து நின்ற  சமூகமும் பதில் சொல்லவேண்டும்.

1971 கிளர்ச்சி தோற்கடிக்கப்படும் போது மனம்பெரி என்ற கதிர்காமத்து அழகுராணிக்கும் குரூர மரணம் விளைவிக்கப்பட்டது. ஆயுதம்தாங்கிய அதிகாரம் காட்டுமிராண்டிநிலைக்கு மனிதனை பல சந்தர்ப்பங்களில் அழைத்துச் சென்றிருக்கிறது. 1994 இல் ருவண்டாவின் பல்லாயிரக்கணக்கான டுட்சி இனப்பெண்கள் பாலியல் பலாத்காரத்திற்கும் படுகொலைக்கும் உள்ளானார்கள். ஆப்கானில் தலிபான்கள் பெண்களுக்கெதிரான பாசிச வன்முறைகளைத்  தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்

யாழ்ப்பாணத்தில் சில நாட்களுக்கு முன் லோகராணி என்ற பெண் பாலியல் பலாத்கார படுகொலைக்கு ஆளாக்கப்பட்டு காங்கேசன்துறை வீதி நாச்சிமார் அம்மன் எனும் பெண்தெய்வத்தின் தேர் முட்டியில் சடலமாக வீசப்பட்டு கிடந்ததெல்லாம் பெரிய அதிர்ச்சிகளை ஏற்படுத்தாத அன்றாடச் செய்தியாகியது. இத்தகைய மனோநிலை ஆபத்தானது.

எங்கிருந்து எந்த மன நிலையிலிருந்து இந்த வன்முறைகள் எழுகின்றன? இத்தகைய வன்முறைகளுக்கு நாம் பொறுப்பில்லையா என்பதைச் சிந்திக்கவேண்டும். இந்த குரூரம் யுத்தத்திற்கு பின்னரும் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நிகழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. நாம் எம்மை சுயபரிசோதனைக்குட்படுத்துவது முதன்மையானது. எம்மை சுயவிமரிசனத்திற்குள்ளாக்க வேண்டும். உண்மையை நீதி நியாயத்தை தரிசிப்பதற்கு இது மிக மிக அவசியம். நாடு முழுமையாக ஜனநாயக மயப்படுத்தப்படவேண்டிய தருணமிது. கண்ணியமான சுயமரியாதையுடனான வாழ்வொன்றை கட்டியெழுப்ப முனைவோம்.

சுகு-ஸ்ரீதரன்