விபரீதத்தை அரசு உணர்ந்து கொள்ளுமா?

(தோழர் சுகு – சிறீதரன்)

உண்மைகளை கண்டறியும் குழுவின் பரிந்துரைகளை நடைமுறை சாத்தியமாக்குமாறு தீர்மானம் நிறைவேற்றியதையடுத்து இலங்கை அரசு மிக அதிகமாகவே கலவரமடைந்துள்ளது. ஒரு சாதாரண விசயத்திற்கு மிகையான எதிர்வினைகள் காட்டப்பட்டுள்ளன. வடக்கு கிழக்கில் இராணுவ பிரசன்னத்தை குறைத்தல், அதிகாரப் பகிர்வு, மனித உரிமைகள் தொடர்பாக இலங்கை அரசு நியமித்த குழுவின் பரிந்துரைகள் தொடர்பாக இலங்கை அரசே பதட்டம் அடைந்துள்ளது. இந்த விடயங்களை இலங்கை அரசு சுலபமாக எதிர்கொள்ள முடியும். மியன்மார் மேற்கொண்டது போல் ஜனநாயக சீர்திருத்தங்களை முன்னெடுத்தால் உலக அரங்கில் தனக்கு கௌரவத்தை இலங்கை அரசு தேடிக்கொள்ள முடியும் என்று பிரான்சிற்கான இலங்கையின் தூதுவர் தயான் ஜயத்திலக்க தெரிவித்தது ஏதோ கசப்பு மருந்தை உட்கொண்டது போல் இலங்கை அரச நிர்வாக யந்திரத்தை  முகம் சுழிக்க வைத்துள்ளது.

வானத்துக்கும் பூமிக்குமாக தறிகெட்ட அரசியல் வாதிகள் சிலர்  குதித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  எந்தவித தார்மீக கலாச்சார பண்பாட்டு நெறிமுறைகளுக்கும் உட்படாத மேர்வின் சில்வா போன்றவர்கள்( அமைச்சரவை அந்தஸ்துள்ள அமைச்சர்) ஜெனீவாவில் கலந்துகொண்டு மனித உரிமைகள் தொடர்பான அக்கறையை செலுத்திய அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள் மற்றும் பத்திரிகையாளர்களை பல்லை உடைப்பேன், முதுகெலும்பை முறிப்பேன், கை கால்களை உடைப்பேன் என அநாகரிகமான முறையிலும் வக்கிரமான முறையிலும் பேசுவதற்கு அனுமதித்துள்ளது.

அமெரிக்கா இந்தத் தீர்மானத்தை கொண்டு வந்ததற்காக கூகுள் தேடல் இயந்திரத்தை பகிஷ்கரிப்போம், கோதுமை மாவை பகிஷ்கரிப்போம் என்றவாறான கோமாளித்தனமான கோஷங்கள் எழுப்பப்படுகின்றன.

இலங்கை அரசின் நிலையை விமர்சிப்பவர்கள் தேச துரோகிகள் என்று பட்டம் சூட்டப்படுகிறார்கள். ஜெனீவாவில் விமர்சித்தவர்களின் புகைப்படங்களை பிரசுரித்து அவர்களுக்கு உயிராபத்தை ஏற்படுத்தும் நடவடிக்கைகளிலும் இலங்கை அரச சக்திகள் ஈடுபட்டுள்ளன. உலக வங்கி, சர்வதேச நாணய நிதியம்  இவற்றின் தயவிலேயே இன்றும் இலங்கை காலத்தை ஓட்டுகிறது. வேறு அதிசயம் எதுவும் கிடையாது.

இந்த லட்சணத்தில் வீராப்பு வேறு.

ஆட்கடத்தல், காணமல் போதல் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக இன்றும் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.  மக்கள் பெரும் பொருளாதார இக்கட்டுக்குள் தள்ளப்பட்டுள்ளார்கள். விவசாயிகள் தமது உற்பத்திகளுக்கு நியாயமான விலையைப் பெற முடியவில்லை. மீனவர்கள் எரிபொருள் பிரச்சனையால் திண்டாடுகிறார்கள். தோட்டத் தொழிலாளர்களின் நாளாந்த வாழ்வு கால் பட்டினி, அரைப்பட்டினி என்றாகிவிட்டது.ஊழலைப் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம். அது இன்று ஜனரஞ்கமான விடயமாகிவிட்டது. இலங்கையின் அனைத்து சமூகங்களுமே பெரும் பொருளாதார நெருக்கடியில் சிக்கியுள்ளன..

இந்த நாட்டில் பாரிய இடைவெளியைக் கொண்ட ஒரு வாழ்வு கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது.  பங்கு சந்தையை அடிப்படையாகக் கொண்டே பொருளாதார வளர்ச்சி; தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

இராணுவத்திற்கு அளவுக்கு மிஞ்சிய முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுகிறது, எங்கும் இராணுவம், எதிலும் இராணுவம் என்ற நிலை தோற்று விக்கப்பட்டு வருகிறது.

குறிப்பாக வடக்கில் மக்களின் அன்றாட சமூக பொருளாதார வாழ்வில் இராணுவத் தலையீடு அதிகரித்து வருகிறது.. மக்களின் அந்தரங்க வாழ்வின் மீது தனிப்பட்ட வாழக்கையி;ன் மீது தலையீடுகள் நிகழ்த்தப்படுகின்றன. மனித உரிமை ஜனநாயகம் என்பன இலங்கையில் புத்துயிர் பெற வேண்டியிருக்கிறது, இலங்கை பல இன மக்களின் நாடாக மாற வேண்டியிருக்கிறது.

பௌத்த சிங்கள பெருமித உணர்வின் கீழ் இரண்டாந்தர பிரஜைகள் என்ற நிலையில் இலங்கையின் தமிழ், முஸ்லீம், மலையக மக்கள் வாழ முடியாது. சமகால உலகில் இவை சகித்துக், கொள்ள முடியாதவை.

கிழக்குத் திமோர் சூடான் அனுபவங்களை இலங்கை பாடமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். ஐக்கிய இலங்கைக்குள் பிரச்சனைகளைத் தீர்ப்பதற்கு வாய்ப்புக்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் பேரினவாதிகள் நிலைமையை விபரீதமாக்கி கொண்டிருக்கிறார்கள். தீவிர மாற்றங்கள் நிகழ வேண்டும். இந்த மாற்றங்கள் நிகழாவிட்டால் வடக்கிலும் தெற்கிலும் வன்முறைகள் வெடித்துக் கிளம்புவதை எந்தக் கடவுளாலும் தடுக்க முடியாது.

சாதாரண மக்களின் வாழ்வு கௌரவமானதாகவும், சுய மரியாதையானதாகவும், சமத்துவமானதாகவும் அமைய வேண்டும். ஆட்சி தெய்வங்களை பூஜித்து வழிபடுமாறு மக்கள் நிர்ப்பந்திக்கப்படுகிறார்கள். இந்த கழிசடைத்தனமான பாரம்பரியம் இலங்கையில் இல்லாதொழிக்கப்படல் வேண்டும்.

மனிதரை மனிதர் மதிக்கும் விட்டுக்கொடுத்து வாழும் சகிப்புத் தன்மையான ஆட்சி முறை உருவாவதற்கான சீர்திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்படல் வேண்டும்.

இன்று ஜெனீவாவில் பரிந்துரைக்கப்பட்ட விடயங்கள் இலங்கையின் விமோசனத்திற்கு அடிப்படையானவை. இதனை எந்த தாழ்வுச் சிக்கலுக்கும் இடமளியாமல் செயற்படுத்துவதற்கு இலங்கை அரசு முன்வர வேண்டும்.

இதனை செயற்படுத்துவதை எதிர்கட்சிகளும், குறிப்பாக தமிழ், முஸ்லீம் கட்சிகளும் சிவில் சமூகத்தினரும் இலங்கை அரசை வற்புறுத்த வேண்டும், ஊக்குவிக்க வேண்டும்.

இதில் அரசியல் செய்யக் கூடாது.

அது மக்களின் வாழ்க்கையுடன் நடத்தும் விபரீதமாகும்.

அது சர்வதேச அளவிலும் உள்நாட்டிலும் பாரிய விபரீதங்களை ஏற்படுத்தும்.

இதனை இலங்கை அரசு உணர்ந்து கொள்ளுமா ? காலந்தான் பதில் சொல்ல வேண்டும்.

தோழமையுடன்
தோழர் சுகு - சிறீதரன்