நினைத்தேன் எழுதுகிறேன்

(அருள்.விஜயன்)

இலங்கையின் வட- கிழக்கு பிரதேச அரசியல் தீர்வு தொடர்பாக அனைத்துக் கட்சி தெரிவுக்குழுவில் தொடங்கி தற்போது பாராளுமன்ற தெரிவுக்குழுவில் வந்து நிற்கிறது. அனைத்துக்கட்சி தெரிவுக்குழு மூலம் பேசப்பட்டு ஒரு தீர்வு எட்டப்பட்டாலே, அது முழுமையானதாக இருக்கும். பாராளுமன்ற தெரிவுக்குழு என வரும்போது,பாராளுமன்றத்தில் அங்கம் வகிக்காத கட்சிகள் இதில் தங்கள் கருத்துக்களை சொல்லவாய்ப்புகள் இல்லாமல் போய்விடுகிறது. குறிப்பாக தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு மட்டும் பேச்சு வார்த்தையில் கலந்துகொள்வதால், அதில் அங்கம் வகிக்காமலும், பாராளுமன்றத்தில் அங்கத்துவம் இல்லாமலும் இருக்கும் தமிழ் கட்சிகள் தங்கள் கருத்துக்களை சொல்ல களம் இல்லாமல் போய்விடுகிறது.

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு மற்றய தமிழ் கட்சிகளிடம் கலந்து ஆலோசித்து வடக்கு - கிழக்கு அரசியல் தீர்வு தொடர்பாக தமிழர் தரப்பு நியாயங்களை ஆராய்ந்து ஒரு முடிவுக்கு வந்து அந்த முடிவினைவைத்து இலங்கை அரசுடனோ, இந்திய அரசுடனோ அல்லது எந்த நாட்டுடனோ பேசும் போது அதை வைத்து பேச முடியும், அதில் உள்ள நியாய தர்மங்களை உலகிற்கு எடுத்துரைக்க முடியும். இப்படி செய்வதன் மூலம் நானொன்று, நீயொன்று பேசும் நிலைமையை தவிர்க்க முடியும்

ஓவ்வவொரு கட்சிக்கும் ஒரு கொள்ளை கோட்பாடு இருந்திட்டு போகட்டும். தீர்வு விடயத்தில் தமிழர் தீர்வு பொதி ஒன்றை இவர்களால் ஏன் ஏற்படுத்த முடியவில்லை. அப்படியாக உருவாக்கப்படும் தீர்வு  பொதியானது, இலங்கையில் உள்ள சகல இனங்களுடனும் சோந்து வாழும் தன்மையுள்ளதாக இருக்க வேண்டும். இன ஒற்றுமையையும், சகோதரத்துவத்தையும் அது வெளிப்படுத்தவேண்டும்

இலங்கை அரசாங்கத்துக்கும் - தமிழ் தேசிய கூட்டடைப்புக்குமான வட - கிழக்கு பிரதேச அரசியல் தீர்வு தொடர்பான பேச்சுவார்தை பல சுற்றுக்கள் நடைபெற்று தற்போது முறிடைந்து போய் நிற்கிறது.தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் மட்டும்தான் பேச வேண்டும் என்ற எண்ணம் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புக்கு உள்ளது. அரசாங்கத்துக்கும் அவர்களுடன் மட்டும்தான் பேச வேண்டும் என்ற எண்ணம் இல்லா விட்டாலும், சில நெருக்டிகளால் அதை அவர்கள் தவிர்க்க முடியாமல் செய்வதும் தெரிகிறது.

இலங்கையில் உள்ள தமிழ் கட்சிகள் அனைத்தும் தமிழர்களுக்கு தீர்வு விடயத்தில் அது கிடைக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறது. ஆனால் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புக்கு மட்டும் அரசாங்கத்துடன் பேசுவதற்கு சந்தப்பம் கிடைக்கின்றன. அவர்கள் சொல்லும் காரணங்களை அரசாங்கமும், அரசாங்கம் சொல்லும் காரணங்களை அவர்களும் உடன்பட்டுக் கொள்ளவதில் இழுபறியாக இருக்கிறது.

நாங்கள் சொல்லும் விடயங்களை ஏற்றுக்கொண்டு அரசாங்கம் பணிந்து விட்டால், அது தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு அரசியல் செய்வதற்கு சாதமாக அமையும். அரசாங்கமோ தாங்கள் சொல்லும் விடயங்களை தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பை ஏற்றுக்கொள்ள வைப்பதன்  மூலம் அவர்கள் அரசியல் செய்வதற்கும், இன வாத சக்திகளிடம் இருந்து தப்புவதற்கும் முடியும்

இப்படியாக இழுபறி நிலையில் போருக்குப்பின் ஒரு அரசி யல் தீர்வு ஏற்பட்டு விடும் என எதிர்வு கூறிய அனைவருக்கும் ஏமாற்றத்தையே கொடுக்கிறது.

இலங்கை அரசாங்கம் புலிகள்தான் சகலவற்றும் நந்திக்கல்லாக இருக்கிறார்கள் என கூறி வந்தது, தற்போது அது இலாதபோது ஏன் அவர்கள் அரசியல் தீர்வை வைக்க தயங்குகிறார்கள், அபிவிருத்தியை செய்தால் தமிழர்களின் அரசியல் தீர்வு வியடம் மறக்கப்பட்டு விடும் என்று அது நினைக்கிறதா, அப்படி அவர்கள் எண்ணி இருந்தால், அது தமிழர்களிடையே இலங்கை அரசாங்கத்தின் மேல் வெறுப்பையே ஏற்படுத்தும்.

பாராளுமன்ற தெரிவுக்குழு மூலமோ அல்லது இன்ன பிற வழிகளிலோ கிடைக்கும் தீர்வானது மூவின மக்களும்  துன்பப்படாமல்  வாழ வகை செய்யும் தீர்வாக அமையவேண்டும். அரை குறை தீர்வாக அமைந்து விட்டால், நாடு ஒற்றுமையாக இருந்துவிடும் என்று நினைக்க முடியாது.

இந்திய அரசாங்கமும் தீர்வு விடயத்தில் வேகத்துடன் இல்லை இந்திய அரசு நினைத்தால் இலங்கை அரசை ஒரு பிடிபிடித்து தீர்வை இன்றோ, நாளைக்கோ கொண்டு வரலாம் அவ்வாறு ஏற்படும்  ஒரு தீர்வை இலங்கை அரசாங்கம்  அமுல்படுத்த சிங்கள அதிதீவிர சக்திகளின் எதிர்ப்புக்கு முகம் கொடுக்க வேண்டும்.

அதி தீவிர போக்குகள் என்றும் ஆபத்தானவை அது நாடாக இருக்கட்டும், பிரதேசமாக இருக்கட்டும், மாவட்டமாக இருக்கட்டும், ஊராக இருக்கட்டும், சாதியாக இருக்கட்டும், மதமாக இருக்கட்டும், மொழியாக இருக்கட்டும் இவற்றை தூண்டி விடுவது சுலபம். அதில் குளிர்காய்வது மக்களல்ல.