Contact us at: sooddram@gmail.com

 

The tiger in the eye of the storm

ERIN ANDERSSEN AND CAMPBELL CLARK

From Saturday's Globe and Mail

OTTAWA — Fathima Charles has been here all night, standing against the barricade, staring at the Peace Tower and willing someone – anyone – to hear her story. She cannot tell it without crying, but, as her husband explains, the tears flow constantly these days.

For eight months, she has not heard from her five sisters, her little brother and her mother caught in the war zone in Sri Lanka as the fighting has escalated. Her phone calls go unanswered. Her appeals to the Red Cross lead nowhere. She imagines the worst: that they have starved, that they lie dead and nameless.

“Every family is like this,” says Ms. Charles, 40. “We can't stay home. We can't do nothing.”

For nearly two weeks, the Tamil Canadians have held their protest on the sidewalk across from the Parliament Buildings, travelling from Toronto and Montreal, many sleeping in their cars. A small group remains on a hunger strike, bundled under blankets in a makeshift tent. During the first few days, the crowd was large enough to stop downtown traffic; yesterday morning, during rush hour, there were about 50 people, still chanting.

“Canada!” a hoarse voice shouted into a megaphone.

“Don't be silent,” the crowd answered back.

Their protest has been greeted, for the most part, with silence – not one politician, the group said, has ventured into the crowd to speak with them. The closest they have come to a meeting happened yesterday morning, when Liberal MP Jim Karygiannis, standing on the other side of the street, passed on word that he would like to talk to the hunger strikers, one of whom he'd heard is a constituent. But after several minutes of negotiation, he headed back to the Hill.

The reason for the silence: Fathima Charles, like many others at the protest, is waving a red flag with a roaring tiger, and she will not put it down – this is the symbol of her people, she argues, and their struggle for independence. The flag, with its circle of bullets and crisscrossed machine guns, has become identified with the Tamil Tigers, a terrorist organization banned in Canada. And no politician wants to be seen standing in close proximity to one, however many more Maple Leafs are flying beside them.

But the protest, which the Tamil community has vowed to continue indefinitely, will become more difficult to ignore when MPs return to Parliament on Monday after a two-week break. Behind the chanting crowd stand an estimated 300,000 Tamil Canadians, with those in Toronto forming the world's largest expatriate community of Tamils. Most of them have family members squeezed into a tiny patch of northern Sri Lanka with rebel fighters under fire as the Sri Lankan military moves into land historically held by the country's Tamil minority.

It is a humanitarian crisis in the making, and so far, after months of fighting, the furthest the Canadian government has gone officially is a statement by Foreign Affairs Minister Lawrence Cannon, calling for a ceasefire – a significant shift for the Conservatives, but not far enough for the Tamil community.

The taint of terrorism has tempered the political reaction to the crisis, leaving many Tamil Canadians, who have been in Canada for decades and whose children were raised or born here, feeling abandoned by their country.

“When it's election time, they come to our community. When they want votes, they come to us,” says Sujee Mano, 22, a criminology student at Carleton University. “But when we come to them, I don't see any representation.”

EXPATRIATES' DILEMMA

Just a few years ago, it appeared that Canada's Tamils were on the verge of becoming the new ethnic force in Canadian politics, with Tamil organizers starting to flex community muscle by recruiting members and nomination slates for leadership battles in political parties, just as Italian Canadians, Greek Canadians and more recently Sikh Indo-Canadians have done.

The Liberals wooed Tamil support in the 1990s but faced sharp criticism for being too close to groups that were alleged Canadian fronts for the Tigers. When the Conservatives won the election in 2006 – while losing in every Toronto-area riding where Tamil votes could decide the outcome – they banned the Tigers, following the same post-9/11 decision by the United States and the European Union.

In the meantime, hostilities in Sri Lanka exploded, pushing politicians into a conflict far more complex than that of a democratic government defending itself against terrorist attackers, especially since an unfruitful peace process was dropped.

The Sri Lankan government has been cited for human-rights violations – arbitrary arrests, discrimination against the Tamil minority, and, according to a 2008 report by the U.S. State Department, the condoning of paramilitary groups “credibly alleged” to have attacked civilians and practised torture and kidnappings. The tactics of the Tamil Tigers have been no more palatable – including pioneering the use of suicide bombs and recruiting child soldiers – and here in Canada, members of the group have been linked to extortion. Recent reports have suggested that both the Sri Lankan military and the Tamil Tigers are preventing the movement of civilians caught between them.

But on the sidewalks in Ottawa, nearly every Tamil Canadian tells the story of relatives gone missing, or left beaten on the street at the hands of the government. And the only thing keeping their families safe now, many believe, are the Tigers.

“How do you expect them to fight? It's not a suicide bomb – it's a self-sacrifice,” says Vin Mahalingam, 63, an electrical engineer who came to Canada in 1982 to give his three children a better life. “If the freedom fighters weren't there, none of us would be here. They are our protectors.”

But that case has been difficult to make to the Conservatives, who are reluctant to criticize the government in Colombo for fear of being cast as flip-floppers – even as the disturbing nature of that government's rights record became increasingly clear.

The Liberals, meanwhile, have been reluctant to press too hard, for fear of being seen pandering to terrorists – particularly after MP Gurbax Singh Malhi was publicly berated in Question Period, after being spotted at a rally where Tiger flags were flying. When MP Derek Lee was asked by Tamil constituents to invite members of Parliament to an Ottawa rally, his note took pains to mention – not once but three times – that the organizers are not affiliated with the Tigers.

“We've neutered each other,” sighed one Liberal MP. “That is essentially what it's come down to.”

But MP Paul Calandra, a Conservative whose Markham riding office has received so many calls from Tamil Canadians he chose to host a town hall to field questions, draws a hard line: “The Tamils have accomplished a hell of a lot in this country in 25 years, but they have to allow themselves to be identified as hard-working, law-abiding Canadians … and not allow themselves to be identified via the Tigers. I think there's been a setback with the protest on the Hill.”

That's a tough sell, particularly for many younger Tamils frustrated with Canada's silence. Manoliraj Selvanayagam, a 20-year-old from Brampton in a Tamil Tiger T-shirt who has been spending the night on Ottawa streets since April 7, says: “In our parents time, they would say, ‘We're decent people, we've got to act decent, we've got to respect the community, blah, blah, blah, blah.' But they all did that and what happened?”

The Tamil Canadians standing in the street day and night, hoisting posters of wounded children and bloody bodies, believe this is the only way they can be heard. For them, the debate about the nature of the Tamil Tigers has become largely irrelevant: They want their families to be safe.

“No one is giving a voice to us,” says Mr. Mahalingam. “We are getting frustrated. But compared to the atrocities going on to our kin, this is nothing.”

Standing beside him, Mr. Mano glances at the Peace Tower, and says more softly: “Our people should go into politics more.”

 

 

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com