|
||||
|
The tiger in the eye of the
storm ERIN ANDERSSEN AND CAMPBELL CLARK From Saturday's Globe and Mail OTTAWA — Fathima Charles has been here all
night, standing against the barricade, staring at the Peace Tower and willing
someone – anyone – to hear her story. She cannot tell it without crying, but,
as her husband explains, the tears flow constantly these days. For eight months, she has not heard from her five sisters, her little
brother and her mother caught in the war zone in Sri Lanka as the fighting has
escalated. Her phone calls go unanswered. Her appeals to the Red Cross lead
nowhere. She imagines the worst: that they have starved, that they lie dead and
nameless. “Every family is like this,” says Ms. Charles, 40. “We can't stay home.
We can't do nothing.” For nearly two weeks, the Tamil Canadians have held their protest on the
sidewalk across from the Parliament Buildings, travelling from Toronto and
Montreal, many sleeping in their cars. A small group remains on a hunger
strike, bundled under blankets in a makeshift tent. During the first few days,
the crowd was large enough to stop downtown traffic; yesterday morning, during
rush hour, there were about 50 people, still chanting. “Canada!” a hoarse voice shouted into a megaphone. “Don't be silent,” the crowd answered back. Their protest has been greeted, for the most part, with silence – not
one politician, the group said, has ventured into the crowd to speak with them.
The closest they have come to a meeting happened yesterday morning, when
Liberal MP Jim Karygiannis, standing on the other
side of the street, passed on word that he would like to talk to the hunger strikers,
one of whom he'd heard is a constituent. But after several minutes of
negotiation, he headed back to the Hill. The reason for the silence: Fathima Charles,
like many others at the protest, is waving a red flag with a roaring tiger, and
she will not put it down – this is the symbol of her people, she argues, and
their struggle for independence. The flag, with its circle of bullets and
crisscrossed machine guns, has become identified with the Tamil Tigers, a
terrorist organization banned in Canada. And no politician wants to be seen
standing in close proximity to one, however many more Maple Leafs are flying
beside them. But the protest, which the Tamil community has vowed to continue
indefinitely, will become more difficult to ignore when MPs return to
Parliament on Monday after a two-week break. Behind the chanting crowd stand an
estimated 300,000 Tamil Canadians, with those in Toronto forming the world's
largest expatriate community of Tamils. Most of them have family members
squeezed into a tiny patch of northern Sri Lanka with rebel fighters under fire
as the Sri Lankan military moves into land historically held by the country's
Tamil minority. It is a humanitarian crisis in the making, and so far, after months of
fighting, the furthest the Canadian government has gone officially is a
statement by Foreign Affairs Minister Lawrence Cannon, calling for a ceasefire
– a significant shift for the Conservatives, but not far enough for the Tamil
community. The taint of terrorism has tempered the political reaction to the
crisis, leaving many Tamil Canadians, who have been in Canada for decades and
whose children were raised or born here, feeling abandoned by their country. “When it's election time, they come to our community. When they want
votes, they come to us,” says Sujee Mano, 22, a criminology student at Carleton University.
“But when we come to them, I don't see any representation.” EXPATRIATES' DILEMMA Just a few years ago, it appeared that Canada's Tamils were on the verge
of becoming the new ethnic force in Canadian politics, with Tamil organizers
starting to flex community muscle by recruiting members and nomination slates
for leadership battles in political parties, just as Italian Canadians, Greek
Canadians and more recently Sikh Indo-Canadians have done. The Liberals wooed Tamil support in the 1990s but faced sharp criticism
for being too close to groups that were alleged Canadian fronts for the Tigers.
When the Conservatives won the election in 2006 – while losing in every
Toronto-area riding where Tamil votes could decide the outcome – they banned
the Tigers, following the same post-9/11 decision by the United States and the
European Union. In the meantime, hostilities in Sri Lanka exploded, pushing politicians
into a conflict far more complex than that of a democratic government defending
itself against terrorist attackers, especially since an unfruitful peace
process was dropped. The Sri Lankan government has been cited for human-rights violations –
arbitrary arrests, discrimination against the Tamil minority, and, according to
a 2008 report by the U.S. State Department, the condoning of paramilitary
groups “credibly alleged” to have attacked civilians and practised torture and
kidnappings. The tactics of the Tamil Tigers have been no more palatable –
including pioneering the use of suicide bombs and recruiting child soldiers –
and here in Canada, members of the group have been linked to extortion. Recent
reports have suggested that both the Sri Lankan military and the Tamil Tigers
are preventing the movement of civilians caught between them. But on the sidewalks in Ottawa, nearly every Tamil Canadian tells the
story of relatives gone missing, or left beaten on the street at the hands of
the government. And the only thing keeping their families safe
now, many believe, are the Tigers. “How do you expect them to fight? It's not a suicide bomb – it's a self-sacrifice,” says Vin Mahalingam,
63, an electrical engineer who came to Canada in 1982 to give his three
children a better life. “If the freedom fighters weren't there, none of us
would be here. They are our protectors.” But that case has been difficult to make to the Conservatives, who are
reluctant to criticize the government in Colombo for fear of being cast as
flip-floppers – even as the disturbing nature of that government's rights
record became increasingly clear. The Liberals, meanwhile, have been reluctant to press too hard, for fear
of being seen pandering to terrorists – particularly after MP Gurbax Singh Malhi was publicly
berated in Question Period, after being spotted at a rally where Tiger flags
were flying. When MP Derek Lee was asked by Tamil constituents to invite
members of Parliament to an Ottawa rally, his note took pains to mention – not
once but three times – that the organizers are not affiliated with the Tigers. “We've neutered each other,” sighed one Liberal MP. “That is essentially
what it's come down to.” But MP Paul Calandra, a Conservative whose
Markham riding office has received so many calls from Tamil Canadians he chose
to host a town hall to field questions, draws a hard line: “The Tamils have
accomplished a hell of a lot in this country in 25 years, but they have to
allow themselves to be identified as hard-working, law-abiding Canadians … and
not allow themselves to be identified via the Tigers. I think there's been a
setback with the protest on the Hill.” That's a tough sell, particularly for many younger Tamils frustrated
with Canada's silence. Manoliraj Selvanayagam,
a 20-year-old from Brampton in a Tamil Tiger T-shirt who has been spending the
night on Ottawa streets since April 7, says: “In our parents time, they would
say, ‘We're decent people, we've got to act decent, we've got to respect the community,
blah, blah, blah, blah.' But they all did that and what happened?” The Tamil Canadians standing in the street day and night, hoisting
posters of wounded children and bloody bodies, believe
this is the only way they can be heard. For them, the debate about the nature
of the Tamil Tigers has become largely irrelevant: They want their families to
be safe. “No one is giving a voice to us,” says Mr. Mahalingam.
“We are getting frustrated. But compared to the atrocities going on to our kin,
this is nothing.” Standing beside him, Mr. Mano glances at the
Peace Tower, and says more softly: “Our people should go into politics more.” |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |