Contact us at: sooddram@gmail.com

 

The mirage of Eelam

- Malini Parthasarathy

         With more than a 100,000 Sri Lankan Tamils breaking free and escaping the intense fight­ing in northern Sri Lanka be­tween the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) and the Sri Lankan army, the myth that the island’s Tamils regard the LTTE as their sole protector and Eelam as their only hope is shattered. It is becoming increasing­ly evident, as the catastrophic dimensions of the human tragedy unfold, that the thou­sands of suffering civilians trapped in the thin wedge of LTTE-held territory were be­ing used as human shields by the desperate terrorists now on the run.

The pictures published daily, which show distraught and anxious Tamil families walk­ing through slushy fields and backwaters and jumping into small boats to ferry them out of the nightmare, make clear that the Tamil community is no longer willing to be held hostage by the blood-soaked designs of the LTTE chief, Velupillai Prabakaran.

The world is understandably perturbed by the spectacle of hundreds of thousands of civilians being forced to flee their homes and herded into overflowing refugee camps in Vavuniya and Mannar with limited supplies of water and food. Yet the U.N. and other international agencies appear to have ac­knowledged that it is the LTTE which is primarily responsible for this disastrous sit­uation.

While urging the Sri Lankan government to give access to the conflict zones to be able to provide help to the stranded Tamil civil­ians, the U.N. has firmly placed the onus of defusing the current situation on the LTTE. The Security Council has demanded that the LTTE immediately lay down arms, renounce terrorism, and join the political process through dialogue.

Of course it would be unrealistic to expect that the LTTE, which has spent more than two decades in a ruthless militaristic quest for hegemony in the Tamil political arena at the expense of all else, will suddenly see the light and surrender. If anything, the LTTE’s ceaseless self-aggrandisement has been the biggest impediment in the long struggle for equal rights for Tamils in Sri Lanka

This is indeed a moment of reckoning for the LTTE, which has had a fascist strangle­hold over the Tamils in northern Sri Lanka and has been designated a terrorist orga­nisation and proscribed in more than 30 countries. For Tamil Nadu’s politicians to continue to portray the LTTE as a brave liberation force and to lionise Prabakaran, the man behind the assassination of a former Prime Minister of India, represents a be­trayal not only of Indian national sentiment but also of the Sri Lankan Tamil cause.

A lot of the LTTE’s viciousness and de-structiveness was directed not at the so-called Sinhala enemies but within the Tamil political movement itself, targeting and eliminating courageous and visionary lead­ers such as Appapillai Amirthalingam and Neelan Tiruchelvam of the TULF, whose lives were entirely devoted to the Tamil eth­nic cause.

As those familiar with the twists and turns of the Sri Lankan Tamil struggle know, the situation today is radically different from that which existed in 1983 when the Sri Lan­kan Tamil tragedy burst into international consciousness as a result of the ‘Black July* pogrom against the island’s Tamils by Sinha­la chauvinists. In 1983, the Tamils were a truly dispossessed people denied even basic democratic rights and equal citizenship rights by an oppressive Sri Lankan state dominated by the Sinhala majority.

For decades the Tamils did not have an effective political leadership to articulate their just demands, with the mild-mannered leaders of the Tamil United Liberation Front (TULF) being seen as ineffective in counter­ing Sinhala majority chauvinism. Thus the romantic aura that surrounded the young militants, or the “boys” as they were affec­tionately called, who burst on the scene in

the early 1980s with their various groups, Prabakaran himself, Sri Sabaratnam of TELO, Uma Maheswaran of PLOTE, and K. Padmanabha of EPRLF, reflected the hunger of Sri Lankan Tamils for strong heroes who would lead them in the struggle against Sin­hala majoritarian oppression.

One reason for the romanticisation of these militant groups by the Sri Lankan Ta­mil community was its perception that from 1948, the Sri Lankan state had been imper­vious to the pleas of the Tamil community to amend the discriminatory state policies fa­vouring the Sinhala majority, including mak­ing Sinhala the only official language, thereby rendering Tamils outsiders in their own country. It seemed to the Sri Lankan Tamil community that it was not until the rise of Tamil militancy that Colombo felt the need to sit up and listen to the angry voices of the alienated Tamils.

Dramatic moments that caught the inter­national imagination such as the Thimpu Declaration in 1985 by the five Tamil mil­itant groups, which asserted that Tamils were a nation with the right to self determi­nation and a homeland, perceptibly in­creased the pressure on the Sri Lankan state to respond to the demand for power sharing with the Tamil minority.

But very soon that goodwill for these groups evaporated as signs of their proclivity for extreme violence emerged in their savage internecine fighting. One by one, TELO, PLOTE and EPRLF were devoured by the LTTE, which was determined to establish its hegemony as the ‘sole representative’ of the Tamil people. Even as other groups, led by the TULF were using India’s good offices to press Colombo for a framework that would devolve powers to the Tamils and allow for a merger of the northern and eastern provinces that could constitute a Tamil home­land, the LTTE was disdainful of these parleys.

Thus a path-breaking achievement like the Indo-Sri Lankan Agreement of July 1987, which marked a paradigm shift in Sri Lanka and promised a genuine transition to a fed­eral type of power sharing structure, was undermined not by Sinhala chauvinists but by the LTTE. It made India its principal enemy, assassinated the well-intentioned Rajiv Gandhi, and ensured that the gains of a decade unravelled in no time.

Yet fortunately, despite the LTTE’s peri­odic attempts to sabotage the peace process and its ruthless elimination of several high profile Tamil and Sinhala leaders who were sincerely committed to the peace process, there was still a determination to bridge the ethnic gap on the part of leaders such as Chandrika Kumaratunga who was elected on a peace platform in 1994.

The Kumaratunga administration offered a devolution framework that went beyond the 13th Amendment resulting from the In-do Sri Lankan Agreement. It enshrined the concept of a “union of regions” that had strong federal connotations. Yet the LTTE appeared disinclined to respond to the wi­despread optimism and hope that had greet­ed Ms Kumaratunga’s overtures. Not too soon after, the LTTE signalled its rejection of these promising circumstances by abrupt­ly terminating a ceasefire offered by the Kumaratunga government as a prelude to peace negotiations. The island was plunged into fresh war with the Tigers sinking two naval gunboats in the Trincomalee harbour in April 1995 and forcing the Kumaratunga administration to declare that peace would have to be achieved “through war.”

The LTTE’s shortsighted and adventurist positions have cost the Tamil ethnic cause dearly even as valuable time has been lost in the failure to consolidate the gains achieved through political negotiations. With the Sri Lanka Supreme Court striking down as ille­gal the merger of the northern and eastern provinces in 2006 and more dramatically, the rebellion and break away of the LTTE’s eastern commander Karuna dealing a death­blow to the concept of a united Tamil home­land comprising the northern and the eastern provinces, the longstanding demand for the merger of the two provinces was greatly weakened.

The LTTE has concentrated all its politi­cal energies on ensuring its own fascist con­trol of northern Sri Lanka. As a consequence, it has been unable to provide sensitive and alert leadership, which would necessarily in­clude the capability to engage with the wider situation and respond in a timely manner to the opportunities to advance the Tamil cause as and when they arose. As it now seems, the end of the road might have been reached for the LTTE and Prabakaran.

Yet the time has come to acknowledge that while there are serious delays and a tardi­ness in the implementation of promises to the Sri Lankan Tamil community to find an enduring solution to the ethnic impasse, there have been tremendous conceptual breakthroughs which have narrowed dra­matically the gap in the ethnic divide.

With the 13th Amendment enabling a scheme of provincial councils, a concept that was anathema to the Sri Lankan state three decades ago, Sri Lanka has the real prospect of converting its political structure into a federal one, offering genuine space for cultu­ral and political autonomy in which ethnic identities can be preserved much more ef­fectively. There has been undeniable for­ward movement in addressing Tamil alienation, so much so that the crisis facing that community need no longer be described as a “national question.” It remains at best an “ethnic crisis” that can and ought to be managed within the Sri Lankan national framework.

Thanks : The Hindu 24.04.2009

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com