|
||||
|
Sri
Lankan crisis: how India can help find a
way out It may be the endgame for the LTTE and Prabakaran but is certainly not the endgame for the Tamils
of Sri Lanka. India stands committed to their welfare and legitimate rights and
the Indo-Sri Lanka Accord of 1987 can be the basic document to forge ahead
politically. - A.S. Kalkat Twenty years ago Sri Lanka’s President Ranatunge Premada-sa announced that his government and LTTE leader Velupillai Prabakaran had come together and demanded that the Indian Peace Keeping Force leave. A hundred thousand casualties and a shattered economy later, this week President Mahinda Raja-paksha issued an ultimatum to the LTTE to surrender or perish. Despite many voices in India and elsewhere sounding the alarm for over two years that a gigantic human tragedy was waiting to happen in Sri Lanka, it was allowed to happen notwithstanding the international community and human rights organisations being aware of it. This article has long been under preparation, for nearly two years, but had to Wait out the time to see how the endgame would play out. The final showdown is in an area of 8 sq km immediately north of Mullaitivu designated as a No Fire Zone (NFZ). LTTE cadres of unknown strength are ranged against Sri Lankan forces. The presence of the LTTE leader, Prabakaran, is not confirmed, and he may or may not be there. The LTTE is fighting for its existence and the Sri Lanka forces are fighting for the survival of their country’s sovereignty. Sandwiched between them are nearly 70,000 starving and long-suffering men, women, and children under inhuman conditions. It may be the endgame for the LTTE and its supremo but it is certainly not the endgame for the Tamils of Sri Lanka. It will serve to remember that it was not Prabakaran who created the ethnic conflict but the ethnic conflict that spawned a Prabakaran. If the cause of the ethnic conflict is not addressed, the end of the LTTE and its leader will be just a short-term victory. Why did the LTTE lose? The first question one asks is: why did the LTTE lose? Ironically, Prabakaran and the LTTE have only themselves to blame for it. From their lofty claims in 1986 of protecting the Tamils against atrocities by the Sri Lankan forces, they descended into the predator preying on the same helpless Tamils. It soon became clear that Prabakaran’s goal was not the ballot box but the bullet box with the objective of carving out an autocratic Ee-lam of ‘AK 47’ dictatorship under him. The LTTE alienated itself by its forcible recruitment of men, women, and children; usurping the humanitarian aid meant for the devastated population; extracting a ‘living tax’ from the poverty-stricken population; and brutal killings of Tamils who opposed its demand. The truth that LTTE is a ruthless killing machine was evident as early as 1986 when, on the pretext of calling an all-party meeting in Batticaloa of militant leaders, Prabakaran decimated them in a night of the long knives. The only one to escape was K. Padmanabha, the EPRLF leader, who was later gunned down in Chennai. As long as the LTTE confined itself to guerrilla warfare and terrorism, it was able to bleed Sri Lankan forces and the country’s economy. Its successes in 2005 and 2006 went to its head, resulting in its losing the focus of a guerrilla force. Prabakaran thought that he had achieved Eelam in the North-Eastern Province and the LTTE usurped the trappings of a sovereign ‘state’ with Prabhakaran as ‘head’ of state. He established the state ‘capital’ at Killinochchi; created departments emulating government departments, imposing taxes, dispensing ‘justice’, and issuing ‘travel documents’; and pretended that his armed cadres were the regular army, navy, and air force. Then either due to arrogance or over-confidence, Prabakaran made the blunder of taking on a regular army and tried to fight like one, with disastrous consequences. The LTTE was fighting outside its core competence. This was the undoing of a guerrilla and terrorist organisation, which thought it had suddenly become a regular army. 1987 breakthrough The irony of all this is that the statutory arrangement to secure the welfare and interests of the Sri Lankan Tamils was served on a plate by India in 1987 and put into effect by December 1988. Prabakaran and the LTTE chose to reject it because he had a different agenda and the concept of democracy was certainly not part of it. The India-Sri Lanka Agreement of July 1987 and Indian Peace Keeping Force (IPKF) operations had ensured the enactment of the 13th Amendment to the Constitution — a giant step in devolution of power to the Northern and Eastern Provinces, resulting in their merger as a single Tamil-majority North-Eastern Province, which had always been the Tamil dream for their ‘traditional homeland.’ Today obtaining even half that dispensation will be difficult: the Northern and Eastern Provinces have since been de-merged, the status and powers of provincial Chief Ministers have been severely constricted, and consequently provincial autonomy has already been compromised. The question now is: what are India’s options and how should it proceed, keeping in mind that we can ‘stress,’ ‘insist,’ and ‘demand’ - but cannot enforce the solution. It is critical for both governments that they not lose their focus. India’s objective has always has been to ensure the welfare and legitimate rights of the Tamil minority within a united Sri Lanka and it stands committed to this goal. India has no commitment to any militant organisation or leader and the LTTE’s claim to represent all the Tamils of Sri Lanka is just a canard. Way forward The reality is that military force alone cannot defeat the adversary. Simultaneous political, economic, and societal initiatives are necessary to end the conflict. For the Tamils, their political future remains a question mark depending on President Rajapaksa’s ability to fulfil their legitimate demands. Although he has indicated every intention to do so, his ability to deliver is limited due to opposition from hard-line Sinhala chauvinists, including those within his party, to enacting the necessary legislation. It is likely he will go in for a general election to get the necessary numbers of his supporters elected before taking the next major political step. Sri Lanka’s concerns over its territorial integrity and sovereignty are well founded, as are India’s concerns over the security environment in its backyard and the sentiments of its own 60 million-plus Tamils. The leaders of both countries have displayed remarkable restraint and maturity in managing the situation. The time has now come to bell the cat. Unfortunately, there is not even a draft political proposal on the table to kick-start the dialogue. In this political vacuum, the Indo-Sri Lanka Accord of 1987 can serve as the basic document to begin the political dialogue and since it has been passed by parliaments of both countries and placed on the floor of the United Nations it cannot be labelled as unilateral or discriminatory. India must now demand that: (i) the LTTE lay down arms and release the civilians in the No Fire Zone, (ii) the Sri Lankan government order a ceasefire and undertake a crash rehabilitation programme, (iii) the Sri Lankan government initiate a political dialogue with the Sri Lankan Tamil leaders for a practical and lasting dispensation to meet the legitimate Tamil demands. India must associate itself as an observer in the political dialogue but it must be kept in mind that only the government of a country can give dispensation to its citizens, not an outside power. It could be a coincidence that whenever India has been confronted with a crisis situation in relation to Sri Lanka — as in 1989 when President Premadasa demanded recall of the IPKF or in 2008 when President Rajapaksa decided on full-fledged military operations against the LTTE - the timing has been surreal, coinciding with the run-up to general elections in India. However, it is no coincidence that our political parties have not hesitated to use it as a card in domestic electoral politics. Today with the grave threat of global terror confronting us, the dangers are very great and the stakes too high for anyone to play any kind of political cards. (Lieutenant - General (retd.) AS. Kal-katis Director Emeritus, Centre for Joint Warfare Studies, New Delhi. He is a former Army Commander and was the IPKF Chief. His email id is kalkat@vsnl.com) Thanks : The Hindu 27.04.2009 |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |