உழைக்கும் மக்களின் சமகால பிரச்சினைகளுக்கு குரல் கொடுப்போம்

பத்மநாபா ஈழ மக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணியின் மேதினக் கூட்டம் இல. 294, கண்டி வீதி, யாழ்ப்பாணத்தில் அமைந்துள்ள தலைமை அலுவலக கேட்போர் கூடத்தில் இன்று காலை 10.00 மணிக்கு ஆரம்பமானது. கட்சியின் உறுப்பினர்கள், ஆதரவாளர்கள், பலர் கலந்து கொண்ட இக்கூட்டத்திற்கு கட்சியின் யாழ் பிராந்திய செயலாளர்  தோழர் மோகன்  தலைமை வகித்து உரையாற்றுகையில், முதலாளித்துவம் வளர்ச்சியுற்று தொழிற்சாலைகள் அதிகரித்துக் கொண்டிருந்த 1880 களில் நாளொன்றில் 12 மணித்தியாலங்கள் தொடக்கம் 18 மணித்தியாலங்கள் தொழிலாளர்களின் உழைப்பு சுரண்டப்பட்டு வந்த காலகட்டத்தில் எட்டு மணி நேர வேலை என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்து தொழிலாளர்கள் வீதியில் இறங்கி போராடினார்கள். இவர்களின் போராட்டங்களை முதலாளிகளும், முதலாளிகள் சார்பான ஆட்சியாளர்களும், ஆயுதப் படைகளை தொழிலாளர்கள் மீது ஏவிவிட்டு அவர்களது நியாயமான போராட்டங்களை அடக்கி ஒடுக்கின. தொழிலாளர்களோ தமது ஒற்றுமையை பலமான ஆயுதமாகக் கொண்டு தொடர்ந்து போராடினார்கள், இரத்தம் சிந்தினார்கள், உயிரை அர்ப்பணித்தார்கள் இந்த அர்ப்பணிப்புக்களால் கிடைத்தவை தான் 8 மணி நேர வேலை என்ற தொழிலாளர்களின் உரிமையும், மேதினமும் ஆகும்.

நம்நாட்டுத் தொழிலாளர், விவசாயிகள், கூலி உழைப்பாளர்கள் ஒரே விதமான துன்பங்களுக்கும், பிரச்சினைகளுக்கும் முகங்கொடுக்கின்ற உழைக்கும் மக்களை ஏறெடுத்தும் பார்க்காதவர்கள், இந்த நாட்டின் தொழிலாளர், விவசாயிகளுக்கு எதிராகச் செயற்படுபவர்கள் கூட மே தினத்தன்று தொழிலாளர் உரிமைகளுக்காகக் குரல் கொடுப்பவர்களாக மேடையில் முழங்குகிறார்கள்.

நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் தொழிலாளர்கள் முகம் கொடுக்கின்ற பிரச்சினைகளுக்கு தொழிலாளர்கள் கூட்டாக ஓர் அணியாக தமது பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண போராட முடியாத வகையில் தொழிற்சங்கங்களை முதலாளித்துவ சக்திகள் பிரித்தாளும் முறையையே கையாளுகின்றனர். அரசியல் கட்சிகள் கட்சி ரீதியாக தொழிலாளகளை கூறு போட்டுள்ளன.

அடிப்படைத் தேவைகள் கிடைக்கக்கூடிய வகையில் அவர்களின் வாழ்வில் மாறுதலை ஏற்படுத்த வேண்டும்.
நாட்டில் இலவசக் கல்வி முறை இருந்தபோதும் தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள் வேலையின்மை, வாழ்க்கைச் செலவு அதிகரிப்பு தமது பிள்ளைகள் கல்வியின் மூலம் பயனடையும் வகையில் அவர்களுக்குக் கல்வியை வழங்க முடியாதவர்களாய் உள்ளனர். வளங்கள் நிறைந்த சிறந்த பாடசாலைகளில் கல்வி கற்கும் வாய்ப்பு அவர்களின் பிள்ளைகளுக்கு மறுக்கப்படுகின்றது. நாட்டில் இலவச மருத்துவ வசதிகள் இருந்தபோதும் அரசாங்க வைத்தியசாலைகளை நம்பியிருக்கும் உழைக்கும் மக்கள் இந்த சேவைத்துறையின் சேவைகளை முழுமையாகப் பெற்றுக்கொள்வதற்கு முடியாத நிலை காணப்படுகிறது.

உலகத் தொழிலாளர் தினத்தில் ஊர்திகளும், ஆரவாரங்களும், இசைக்கச்சேரிகள் போன்ற போலித்தனங்களும் தொழிலாளர்கள் வாழ்வில் மாற்றத்தையும் மறுமலர்ச்சியும் ஏற்படுத்தி விடாது.

உழைக்கும் மக்கள் இன்று முகம் கொடுக்கும் பிரச்சினைகளை அடையாளம் காண்பதும் அவற்றுக்குத் தீர்வு காண குரல் கொடுப்பதும், உழைக்கும் மக்களின் நலன்களில் அக்கறை கொண்ட எம் அனைவரினதும் கடமையாகும் என்றார்.

தோழர் குமார் உரையாற்றும் போது தொழிலாளர்களின் வேலை செய்யும் நேரம் எட்டுமணி நேரம் என்று வரையறுக்கப்பட்ட போதும் மலையகத்தில் பெண் தொழிலாளர்கள் காலை 7.30 மணிக்கு வேலையை தொடங்கி சென்று பின்னர் மதியம் சாப்பாட்டிற்கு ஒரு மணி நேரம் தவிர பிற்பகல் 1.30 மணி தொடக்கம் பிற்பகல் 5.00 மணி வரை வேலை செய்கிறார்கள். அவர்கள் பெறும் வேதனத்திற்காக குறிப்பிடப்பட்ட நிறை கொழுந்து (18 கி.கி) பறிக்க வேண்டும். கொழுந்து இல்லாத காலங்களில் கூட அவ்வாறே கோரப்படுகிறது.

தொழிலாளர்கள் இந்தியாவிலிருந்து இலங்கைக்கு வந்து சுமார் 200 வருடங்களை கிட்டியிருந்தாலும் இன்னும் அவர்களுக்கு வீட்டுரிமை, காணி உரிமை அற்றவர்களாகவே காணப்படுகின்றனர். தாம் இறந்த பின்பும் அடக்கம் செய்வதற்குக்கூட சொந்தமான நிலம் இல்லை.

கல்வியிலும் மிகவும் பின் தங்கிய பிரதேசமாக காணப்படுகிறது. தொழிலாளர்களின் பிள்ளைகள் தங்கள் இருப்பிடங்களில் இருந்து பள்ளிக்கு செல்வதற்கு போதிய போக்குவரத்து வசதிகள் இன்றி வெகு தூரம் நடந்து செல்ல வேண்டிய நிலை. சுகாதாரத்துறைகள் மிகவும் போசமான நிலையில் காணப்படுகிறது. போசாக்கான உணவு கிடைப்பதில்லை.

தொழிலாளர் மேதினத்தை கொண்டாடுபவர்கள் கட்சியை முன்னிறுத்தி கொண்டாடுகின்றனர். தொழிலாளர்களின் நலனிலிருந்து பார்க்கப்படுவதில்லை. தொழிலாளர்களின் அடிப்படை பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வை வழங்குபவர்களே தொழிற்சங்கங்களின் தலைவர்களாகவும், பெருந்தோட்டக் கம்பனிகளில் பங்குதாரர்களாகவும் காணப்படும் போது தொழிலாளர் பிரச்சினைகள் எவ்வாறு தீர்க்கப்படும்?

இந் நிகழ்வில் கலந்து கொண்டு உரையாற்றிய திரு. யோகராஜா இன்றைய நாள் உழைக்கும் மக்களுக்கு பிரதானமான நாள். உலகமயமாக்கல் தொழிலாளர்களின் அடிப்படைத் தேவைகள், உரிமைகள், அரசியல் நலன்களுக்கு எதிராகவே செயற்படுகின்றன.

இலங்கையில் முள்ளிவாய்க்காலில் நடந்த இறுதி யுத்தத்தின் போது மூன்று இலட்சம் பேர் ஒன்றிணைந்தார்கள். புலிகள் வீரம் பற்றிய கற்பனையில் தமிழ் மக்களின் அரசியல் உரிமைகளையும், வாழ்நிலங்களையும் இழந்தார்களே தவிர வேறொன்றையும் சாதிக்கவில்லை.

தற்போது தமிழர்களுக்கு தலைமை தாங்குபவர்கள் தொழிலாளர்களின் நலன்களுக்கு அப்பால் செயற்படுகின்றனர். அவர்கள் முதலாளித்துவ நலன்களையும், அதிகாரத்தையும் பாதுகாக்கக்கூடியவர்களாக காணப்படுகின்றார்களே தவிர தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள் நலன்களை அல்ல.

13வது அரசியல் திருத்தத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு பல அதிகாரங்களை கொண்டிருந்த, சட்ட ரீதியாக இயங்கத் தொடங்கிய இணைந்த வடக்கு கிழக்கு மாகாணசபை நிர்வகித்தவர்களை தமிழ் இனவாத முதலாளித்துவ சக்திகள் துரோகிகள் என்றார்கள். அதனை செயற்பட அனுமதித்திருந்தால் இன்று ஏற்பட்டுள்ள சொத்தழிவுகள், உயிரழிவுகள் ஏற்பட்டிருக்காது. அன்றைக்கு மாகாண சபைகளை நிராகரித்தவர்கள் பல வருடங்களின் பின் இப்போது ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சமூக செயற்பாட்டாளர் மகாலிங்கம் உரையாற்றுகையில் இந்த ஆடம்பரமில்லாத இம் மேதினக் கூட்டத்தில் பங்குபற்றும் அனைவரும் உழைக்கும் மக்கள் மீது பிரக்ஞை கொண்டவர்களே. நாம் கற்றுக்கொண்ட பாடங்களிலிருந்தும் அனுபவங்களிலிருந்தும் இன்று பல இடங்களில் நடைபெறும் மேதினம் பற்றி சொல்லத் தேவையில்லை.

நாம் எதை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கிறோம். முற்போக்குவதிகள் பிரச்சினைகளை தெளிவாக முன்வைப்பவர்கள். ஆனால், யதார்த்தத்தில் இடதுசாரி சாயல்களோடு நம் நாட்டில் 25 இற்கு மேற்பட்ட அமைப்புக்களை காணக்கூடடியதாக உள்ளது. பிற்போக்குவாதிகள் தங்கள் நலனுக்காக ஒன்றிணைந்து செயற்படுகிறார்கள். ஆனால் முற்போக்குவாதிகள் என்போர் ஒற்றுமையற்றவர்களாக இருக்கின்றமை கவலைதரும் விடயமாக உள்ளது.