ஈழத் தமிழர் விடுதலைக்கான நெடுந்தூர நடைபயணம் - 27வது நாள் நிகழ்வுகள்!

ஈழத் தமிழர் விடுதலைக்கான நெடுந்தூர நடைபயணம் 11-02-2011 வெள்ளிக்கிழமை காலை 05:30 மணியளவில் சோனபேட் என்ற இடத்திலிருந்து புறப்பட்டது. மலைகள் மற்றும் காடுகள் வழியே உள்ள நெடுஞ்சாலை மிகுந்த ஏற்றமும் இறக்கமும் நிறைந்ததாகக் காணப்பட்டது. நடைபயண வீரர்கள் எந்தவிதத்திலும் சோர்வடையாமல் அந்த சாலையில் நடந்து வந்தனர். உயர்ந்த மேடுகளில் ஏறும் போதும் இறங்கும் போதும் ஈழ தேசிய ஜனநாயக விடுதலை முன்னயினரால் உருவாக்கப்பட்ட போராட்டப் பாடல்களைக் கேட்டுக்கொண்டே நடைபயண வீரர்கள் விறுநடை போட்டு நடந்தனர்.

எனினும் நடைபயண வீரர்களில் புழல் முகாமைச் சேர்ந்த திரு. தங்கராசா சிறிகந்தராசா அவர்கள் மட்டும் தனக்கு தொலை பேசி அழைப்பு வரும் போது மட்டும் மிகவும் சோகமாகக் காணப்பட்டார்.  இருந்தாலும் அதை யாரிடமும் வெளிக்காட்டாமல் மற்ற வீரர்களுக்கு இணையாக நடந்து வந்தார்.

அவரது சோகத்திற்கு என்ன காரணம் என்று கேட்டபொழுது, எனது இரண்டாவது மகன் நிரோசன், (வயது 10) கழுத்தில் இரத்தக் கட்டி இருந்ததினால் வலியால் மிகவும் அவதிபட்டு வந்தார். அதனால் அவருக்கு கழுத்தில் அறுவை சிகிச்சை செய்வதற்காக சென்னை அரசுப் பொது மருத்துவமனை 158 வது வார்டில் அனுமதித்திருந்தோம்.

நிரோசனுக்கு கடந்த 09-02-2011 புதன் கிழமை அன்று அறுவை சிகிச்சை செய்து கழுத்தில் இருந்த கட்டி மற்றும் இரத்தக் கட்டி ஆகியவற்றை மருத்துவர்கள் அகற்றினர். அப்படி அகற்றும் போது எச்சில் ஊறும் கு ழாயின் ஒரு பாகமும் அகற்றப்பட்டது.

எனது மகனோடு எனது மனைவி (கௌரி) இருக்கிறார். அவர்கள் வெளியில் செல்லும் போது மகன் என்னோடு தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு, அப்பா எனக்கு அதிகமாக வலிக்கிறது, நீங்கள் எப்போது வருவீர்கள்? என்று கேட்கிறான். சரி, அப்பா வரட்டுமா என்று கேட்டால், அப்பா நீங்கள் இங்கு வரவேண்டாம் அம்மா கோவிப்பா, அப்பா நாட்டுக்காக நடக்கிறார் அவரை தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் என்று சொல்லி தொலைபேசியில் தொடர்புகொள்ளக் கூடாது என்று சொன்னதாக சொன்னார். அதனால்தான் எனக்கு கண்கலங்கிவிட்டது என்று சிறிகந்தராசா (குட்டி) தெரிவித்தார்.

இவ்வாறு ஒவ்வொரு நடைபயண வீரர்களின் வாழ்விலும் ஒருவகை பிரச்சினைகள் காணப்படுகிறது. அதை எதனையும் பொருட்படுத்தாமல்தான் பல சிரமங்களுக்கு மத்தியில் இந்தியாவின் ஆதரவு ஈழத் தமிழர் பக்கம் திரும்பாதா? சுதந்திர வாழ்வு கிடைக்காதா? ஏன்ற ஏக்கத்துடன்தான் தங்களை வருத்தி இந்த நடைபயணத்தை மேற்கொள்கின்றனர்.

இன்றும் கூட ஏற்றம் இறக்கம் மிகுந்த கடினமான சாலையில் 42 கிலோ மீற்றர் தூரத்தைக் கடந்துள்ளனர். இன்றுடன் மொத்தமாக 912 கிலோ மீற்றர் தூரத்தைக் கடந்துள்ளனர். இன்று இரவு முகாம் அமைத்த இடம் காடுகள் நிறைந்த ஒரு மலை அடிவாரத்தில்தான். எந்வித வசதியும் கிடையாது. குறிப்பாக தண்ணீர் வசதி கிடையாது, நெடுந்தூரத்திலிருந்து தண்ணீர் வண்டியில் கொண்டு வந்திருந்த தண்ணீரைத்தான் பாவித்துக்கொண்டிருக்கின்றனர்.

இன்று தங்கியிருக்கும் சோனகுடா என்ற இடதிலிருந்து எந்தப்பக்கத்திலிருந்தும் 50 கிலோ மீற்றர் தூரத்தில் எதுவுமே இல்லை. ஜெனரெட்டரில் எண்ணெய் முடிந்துவிட்டதால் நடைபயண வீரர்கள் அரிக்கன் வெளிச்சத்தில்தான் இருக்கிறார்கள். எண்ணெய் கொள்முதல் செய்வதற்காக சென்றவர்கள் வநதுகொண்டிருப்பதாக தகவல் கிடைத்துள்ளது.

இந்தியாவும் உலகநாடுகளும் ஈழத் தமிழர்கள் மீது அனுதாபம் கொண்டு ஈழத் தமிழர்கள் சார்பாக நாங்கள் வைத்திருக்கும் நடைமுறை சாத்தியமான எங்களது நியாயமான கோரிக்கைகளை ஏற்றுக்கொள்ள நாங்கள் எங்களை வருத்தி மேற்கொள்ளும் இந்த நடைபயணத்தை வெற்றிபெற ஆதரவு வழங்குமாறு உலகநாடுகளையும், உலகில் வாழும் தமிழர்களையும், இந்திய மக்களையும் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

நன்றி!

இவ்வண்ணம்,

ஞா.ஞானராஜா

நடைபயண தலைமைக் குழு

27-02-2011